Ogólne

Projektanci powinni starać się modelować z dobrą dokładnością, biorąc pod uwagę wymagania dotyczące produkcji produktów. Wymagany poziom dokładności zależy od produktu. Niektóre detale muszą mieć dokładną geometrię, a inne można uwzględnić jako atrybuty, które będą wystarczające do celów produkcyjnych.

Ponieważ produkcja wymaga tylko pewnych informacji, niektóre dane muszą znajdować się na rysunkach, które nie będą używane w plikach eksportu i na odwrót. Celem jest dysponowanie modelem wolnym od błędów, który jest przygotowany w rygorystyczny i uporządkowany sposób, tak aby można było łatwo dołączać lub wykluczać informacje zarówno na rysunkach jak i podczas tworzeniu pików eksportu. Wszystkie informacje będą używane przez produkcję i dlatego bardzo ważne jest, aby były prawidłowe, ponieważ również eksport może okazać się niemożliwy, jeśli brakuje danych (takich jak dane materiałowe lub inne). Wszelkie błędy są trudne do stwierdzenia aż do rzeczywistego etapu produkcji.

Dodatkowe informacje można wprowadzić zarówno w pliku rysunku, jak i produkcyjnym, za pomocą atrybutów użytkownika (UDA), które mogą znajdować się w poszczególnych obiektach lub na poziomie projektu. Atrybuty UDA są określone na zakładkach Specyfikacja bloku danych HEADER, Specyfikacja bloku danych SLABDATE, Specyfikacja danych części montażowych i Specyfikacja danych zbrojenia, oraz w oknie dialogowym eksportu. Niektóre obowiązkowe pola muszą być wypełniane jako uzgodnione, takie jak numer projektu, typ produktu i numer rysunku, w przeciwnym razie import może być niemożliwy. Aby uzyskać więcej informacji na temat różnych zakładek, zobacz Unitechnik.

Najlepszą praktyką jest:

1. Zakończyć detalowanie produktu.
2. Przeprowadzić test eksportu produktu z gotowym ustawieniem (dla tego typu produktu), sprawdzić wynikowy plik i wprowadzić zmiany w razie potrzeby.
3. Utworzyć rysunek i przeprowadzić jego edycję.
4. Zakończyć pracę nad rysunkiem i wysłać go oraz plik produkcyjny do członka zespołu w celu zatwierdzenia.
5. Później wyznaczona osoba wyśle pliki produkcyjne w odpowiednich zestawach.
6. Sprawdzić stan projektu na poziomie obiektu w obrębie modelu, aby śledzić projekt, zatwierdzanie i zmiany, a także zestawy plików eksportu.

Geometria obiektu będzie używana do plotowania i szalunku, a także do wykonania siatki oraz cięcia, i gięcia zbrojenia. Każdy typ obiektu powinien mieć odrębne ustawienia nazwy i klasy, aby później kontrolować zawartość eksportu.

W modelu obiekty są reprezentowane hierarchicznie. Oznacza to, że obiekt przeznaczony do wyeksportowania jest zespołem betonowym, w którym znajduje się główny element betonowy. Inne elementy lub zbrojenie mogą zostać dołączone bezpośrednio do elementu głównego lub w pierwszej kolejności przez utworzenie podzespołu, który będzie miał własną hierarchię i element główny.

Obiekty geometryczne Unitechnik

Obiekty 3D Tekla Structures podlegają translacji w celu dostosowania do formatu Unitechnik.

(1) Contour (kontur)

(2) Cutout (wycięcie)

(3) Mountpart (element osadzony)

(4) Rodstock (zbrojenie)

(5) Steelmat (siatka)

(6) BGrinder (kratownica)

Kontur i otwory

Każdy obiekt powinien mieć jednolity kontur. Mogą występować otwory w elemencie.

Więcej niż jeden kontur powoduje problemy z plotowaniem konturu i umieszczeniem szalunku. Posiadanie więcej niż jednego konturu jest zazwyczaj niezamierzone, ponieważ przyczyną tego jest albo element betonowy, który nie został wskazany jako element osadzony, albo skanowanie konturu skutkujące powstaniem dwóch odrębnych obiektów z powodu cięcia lub wnęki.

Orientacja obiektu i konturu jest kontrolowana przez kierunek modelowania przy użyciu ustawienia górnej płaszczyzny formy w modelu oraz różnych ustawień w oknie dialogowym eksportu. Ustawienie górnej płaszczyzny formy w modelu jest ważne, ponieważ w ten właśnie sposób Tekla Structures rozumie sposób, w jaki obiekt zostanie utworzony, co wpływa na plik eksportu i rysunki. Z reguły, w praktyce płyty oraz panele powinny być ustalane na swojej szerokiej płaszczyźnie, bez przedłużenia elementów lub prętów w kierunku palety, a wszelkie elementy osadzone i szczeliny, które wymagają dodatkowych wypełnień, od palety. Te elementy osadzone wypełnień powinny mieć ciężar 0 i powinny być wykluczone z rysunków i obliczeń objętości.

Jeśli krawędź ma kształt, który musi zostać zidentyfikowany w robocie szalującym, wskazane jest użycie kodów atrybutów linii (w przypadku fazowań, wnęk lub zębów). Powinny być modelowane za pomocą gotowych komponentów, fazowań lub cięć. Będą one zawsze w konturze i wycinku obiektu geometrycznego. W eksporcie można je mapować automatycznie zgodnie ze standardem Unitechnik lub można ustawić automatyczne zastępowanie w eksporcie.

W zwykłych przypadkach CUTOUT przedstawia pełną głębokość otworu, podczas gdy wnęki na powierzchni są reprezentowane przez elementy osadzone, MOUNPART.

W przypadku elementów ze znormalizowanym kształtem, takimi jak płyty, profil może zostać uwzględniony jako informacja o atrybutach.

Kontrolowanie konturu w modelu odbywa się za pomocą profilu obiektu, który zostanie wyciągnięty w celu utworzenia geometrii elementu głównego. Tę podstawową geometrię można dostosować za pomocą cięć w modelu. Dla każdego cięcia należy ustawić odrębną klasę lub zestaw elementów, aby możliwe było późniejsze ich uwzględnienie lub wykluczanie w geometrii eksportu. Zalecamy modelowanie elementów osadzonych wycięcia lub wypełnienia z orientacją systematyczną, a np. uchwyty początkowe i końcowe powinny być także modelowane w kierunku długości panelu.

Początkowe elementy cięcia zostaną dodane do zespołu betonowego, gdy wiadomo, że będą one wymienione na liście w raportach i wyświetlane na rysunkach. Aby wykluczyć te elementy związane wyłącznie z produkcją z raportów i rysunków, należy używać filtrów i reguł.

W poniższym przykładzie początkowe elementy cięcia zostały zachowane i dodane do zespołu betonowego. Nazwa elementu cięcia jest ustawiona jako "FORMWORK", klasa to 111 (pomarańczowy), a nazwą materiału jest Zero_weight.

W poniższym przykładzie pokazano ten sam panel ścienny, ale bez elementów deskowania — zostały one odfiltrowane.

Przykładowy wykres klas do modelowania cięć (cięcie uwzględnione = jako CUTOUT, element montażowy uwzględniony = jako MOUNPART):

Elementy osadzone

Elementy osadzone są przedstawione jako elementy montażowe. Przykładami elementów montażowych są blachy stalowe dla połączeń, elementy osadzone do podnoszenia, skrzynki elektryczne lub rury do zalewania. Każdy element osadzony powinien zostać dodany jako podzespół do głównego zespołu betonowego. Elementy osadzone są zwykle modelowane za pomocą gotowych komponentów i ważne jest, aby sprawdzić, czy narzędzia mają poprawne materiały i atrybuty oraz czy hierarchia elementu osadzonego jest prawidłowa. Elementy osadzone należy klasyfikować za pomocą odrębnej klasy (zalecane 100-109, inne elementy stalowe jako 99). Elementy stalowe można też rozpoznać automatycznie.

• Dostępne są różne opcje prezentacji elementów osadzonych: dokładna geometria, ramka graniczna lub symbol.

• Elementy osadzone modelowane jako pręty można przekształcać na elementy montażowe.

• Małe cięcia w obrębie komponentów modelowania elementów osadzonych powinny być zwykle wykluczone, co można zrobić osobno, identyfikując je za pomocą klasy.

• Warstwy izolacji można dodawać jako elementy montażowe określone za pomocą klasy.

• Wykończenie powierzchni można wyeksportować jako elementy montażowe. Obiekty powierzchni nie są obsługiwane.

• Do poszczególnych elementów montażowych można dodać dodatkowe atrybuty.

Należy pamiętać o następujących uwagach:

• Należy stosować znaczące nazwy lub kody identyfikacyjne do elementów osadzonych, takich jak element główny komponentu.

• Elementy osadzone i podzespoły dodane do zespołu betonowego muszą zostać w pełni dodane do zespołu betonowego Tekla Structures. Element osadzony lub inne elementy łączące nieprzypisane do zespołu betonowego Tekla Structures nie będą brane pod uwagę podczas eksportowania do pliku UT.

• Należy stosować logiczną strukturę hierarchiczną i wybierać rozsądny element główny dla podzespołu osadzonego.

• Należy sprawdzać hierarchie podzespołów. Zalecane są tylko 2 poziomy w obrębie podzespołu.

• Należy sprawdzać położenie, klasy, numerację, nazwy.

• Ustawienia zakładki UDA dla osadzenia w celu dostosowywania prezentacji elementu osadzonego

• Należy zachować listę wszystkich elementów osadzonych i zbrojenia w projekcie, łącznie z ich nazwami i klasami.

  

Cięcie i gięcie zbrojenia i siatki zbrojeniowej

Cięcie i gięcie zbrojenia można modelować przy użyciu standardowych funkcji i komponentów modelowania zbrojenia. Zbrojenia należy prawidłowo dołączać do odpowiednich elementów głównych, ale rzadko jest to problemem, gdy modelowanie jest wykonane starannie.

Zazwyczaj elementy mają bardzo dużą liczbę zbrojeń, ale nie wszystkie muszą być wprowadzane do pliku eksportu, a tylko te, które muszą zostać wyprodukowane zgodnie z poprawną geometrią lub muszą być określone ilościowo. W niektórych przypadkach warto wykluczyć wystające pręty z zespołów betonowych w celu lepszego eksportu. Kształty prętów giętych będą przedstawiane w większości przeglądarek jako rozwinięte i na płaszczyźnie XY. Pręty gięte 3D nie są obsługiwane przez format.

Zbrojenie automatycznie przypisało typ zbrojenia, aby wskazać je w systemie produkcyjnym. Można zastąpić tę logikę, ręcznie dodając typ zbrojenia w atrybutach UDA prętów dla odpowiednich grup.

Siatki prętów są automatycznie przypisywane do typów zbrojenia 1 i 2 oraz 5 i 6. Typy 1, 2, 5 i 6 przedstawiają warstwę instalacji w formie. 1 i 2 w przypadku siatki na dolnej powierzchni, 5 i 6 na górnej powierzchni.

Pręty można również grupować i klasyfikować jako obiekty kosza za pomocą atrybutów UDA prętów. Bardzo ważne jest, aby upewnić się, że pręty nie są przypadkowo grupowane jako siatka lub kosz.

Dodatkowe atrybuty można dodawać do każdej grupy prętów, a także do poszczególnych prętów.

Unitechnik obsługuje zarówno siatkę powierzchniową, jak i siatkę giętą. Siatka może być modelowana jako obiekty siatek lub jako grupy prętów skrzyżowanych. Jeśli zbrojenia są modelowane jako grupy prętów, pręty muszą być zidentyfikowane przy użyciu klasy (zalecana klasa dwucyfrowa, np. 13-19) lub nazwy w oknie dialogowym eksportu. Jeśli nie ma żadnych grup prętów do wskazania jako siatka, ważne jest, aby nie stosować tego ustawienia.

Modelowane cięcia są również używane do cięcia siatek i prętów w obiekcie Tekla Structures.

Tekla Structures zawiera kilka narzędzi do tworzenia siatek obiektów prefabrykowanych, takich jak siatki prętów, szyk siatek i zbrojenie paneli ściennych.

Dodatkowe atrybuty można dodać do każdego obiektu siatki, a także do każdego pręta w siatce.

Należy pamiętać o następujących uwagach:

• Model według ograniczeń produkcyjnych.

• Należy sprawdzać położenie, klasy, numerację, nazwy.

• Siatka może być zaprojektowana lub utworzona w modelu Tekla Structures za pomocą obiektów siatki, ale także przy użyciu grup prętów. Jeśli siatka jest gięta w dwóch kierunkach, może być modelowana jako grupy prętów. Eksport pliku UT zawiera kilka opcji wpływających na tworzenie siatki w celu uzyskania ostatecznego wyniku.

• Siatka w zespole betonowym Tekla Structures składająca się z prętów podłużnych i poprzecznych powinna być zdefiniowana przez

  • tę samą klasę (kolor)

  • tę samą nazwę

• Należy zróżnicować nazwę i klasę dla siatek, mając na przykład górną i dolną siatkę w jednej powłoce ściany.

• Ponadto dobrą praktyką jest stosowanie luźnych lub dodatkowych prętów w dedykowanej klasie. W zależności od sprzętu wytwórni i związanych z nim procesów może być konieczne wykluczenie niektórych prętów z zespołu betonowego podczas eksportowania do pliku UT. Można to łatwo osiągnąć, wyłączając takie pręty z eksportu na podstawie danej klasy. Klasa może również służyć do odróżniania zbrojenia do niezautomatyzowanej produkcji.

• Istnieją zaawansowane funkcje do sprawdzania poprawności siatki lub do dodawania dodatkowych prętów do stabilizacji, jeśli siatka ma otwory. Sprawdź ustawienia okna dialogowego na zakładce Zbrojenie.

W poniższym przykładzie pręt i siatka zbrojenia paneli ściennych są tworzone na podstawie sugerowanej logiki.

Kolor siatki został ustawiony jako czerwony, klasa 79, dodatkowe zbrojenie jako niebieski, klasa 88. Inne zbrojenie, również dodawane ręcznie do siatki w procesie produkcji, jako kolor żółte, klasa 6 i zielony, klasa 87. Zbrojenie należące do elementów osadzonych ustawiono jako kolor fioletowy, klasa 7. W przypadku takiej konstrukcji łatwo można wykluczyć pręty z automatycznej produkcji siatki i zadeklarować zawartość pliku UT zgodnie z wymaganiami dotyczącymi fabryki lub MC.

Kratownice

Kratownice dla konstrukcji pół-monolitycznych lub warstwowych są identyfikowane przez podzespół składający się z grup prętów i przez wyznaczanie ich za pomocą określonej klasy zdefiniowanej w oknie dialogowym eksportu (zalecana klasa 105). Pas górny powinien być elementem głównym podzespołu.

Kratownice modelowane z elementów stalowych lub prętów są obsługiwane, ale zaleca się używanie prętów.

Najlepszym sposobem modelowania kratownic jest używanie komponentów modelowania, takich jak narzędzie Braced Girders z Tekla Warehouse.

Struny

Struny powinny być modelowane jako grupy prętów. Grupy strun zbrojeniowych są zazwyczaj zbrojeniem typu 9. Najlepszym sposobem modelowania strun jest użycie narzędzia Struny w płytach kanałowych

Struny powinny być stosunkowo standardowe, więc w pliku produkcyjnym mogą być reprezentowane za pomocą identyfikatora w elemencie głównym, takiego jak Kod struny i liczba strun. Za pomocą narzędzia Struny w płytach kanałowych ten kod struny może być automatycznie uwzględniony w danych slabdate. W przeciwnym razie musi być ręcznie sterowany przy użyciu atrybutu UDA.

Informacja o produkcie

Informacje o produkcie, oprócz geometrii, można dodać jako dane tekstowe lub liczbowe. Dane te mogą się znajdować na dowolnym poziomie hierarchii, ale najważniejsze informacje o produkcie zostaną uwzględnione w bloku HEADER i SLABDATE.

Automatycznie są dodawane następujące elementy:

• Nazwy zamówienia i elementu (jednak należy je ustawić w oknie dialogowym eksportu)
• Maksymalne wymiary produktu, długość, szerokość w bloku płyty i grubość w bloku produktu
• Ciężar całkowity w bloku slabdate
• Materiał produktu w bloku slabdate w danych warstwy. Można eksportować wiele warstw, ale w większości przypadków najlepsze rezultaty daje tylko eksport 1 warstwy.
• Współrzędne produktu w projekcie (modelu) w bloku header
• Typ produktu (należy go ustawić w atrybucie UDA elementu głównego) w bloku header
• Typ zbrojenia w bloku rodstock
• Numery grup koszy zbrojeniowych
• Informacje o transporcie

Inne zalecane ręczne informacje:

• Imię i nazwisko osoby modelującej
• Status projektu
• Oznaczenie prętów i elementów montażowych
• Liczba strun (w stosownych przypadkach)
• Sekwencja montażu (jeśli ma zastosowanie)

Inne opcjonalne informacje ręczne:

• Informacja o projekcie
• Instrukcje specjalne dotyczące elementów montażowych
• Instrukcje specjalne dotyczące żelbetu

Ponadto, można dodać dowolny atrybut UDA lub tekst do pól informacyjnych.

Typ produktu

Jako ustawienie obowiązkowe, typ produktu UT musi być ustawiony dla każdego elementu głównego zespołu betonowego.

Typ produktu nie jest domyślnie ustawiony. Wybierz typ produktu elementu wybranego z modelu z listy wstępnie zdefiniowanych opcji.

Zalecamy zapisanie typu produktu UT w ustawieniach modelowania i komponentach.

Najczęściej używanymi typami są:

• Ściana bryłowa

• Płyta

• Element warstwowy

• Podwójna ściana (1 piętro)

• Podwójna ściana (2 piętro)

• Podłoga stała

Należy pamiętać, że bardzo ważne jest, aby prawidłowo określić ścianę warstwową i ścianę wielowarstwową dla obu powłok.

Oprócz predefiniowanych typów można również zdefiniować własne typy produktu.

Zalecamy również systematyczne gromadzenie informacji o produkcie i aktualizowanie go na bieżąco.

Wytyczne modelowania specyficzne dla firmy

• Używaj klas do kontrolowania geometrii elementu oraz filtrowania elementów/prętów.

  • Uwzględnione/wykluczone, automatyczne/niezautomatyzowane, siatki/luźne pręty

• Określaj zawartość atrybutu UDA w celu zdefiniowania produktu

  • Atrybuty UDA projektu
  • Typy produktu Unitechnik, położenie, dodatkowe informacje

• Co robić z różnymi typami otworów i wnęk w elementach

  • Szalowany, plotowany lub wykluczone

• Używaj standardowych kształtów krawędzi szalunku

• Określaj standardowe siatki, pręty i elementy osadzone zgodnie z wymaganiami fabrycznymi

  • Rozmiary, odstępy, gięcia, przedłużenia, maksymalne wymiary, cięcie prętów

• Określaj górną płaszczyznę formy do orientacji palety
• Twórz ustawienia eksportu dla każdego produktu i dostosowuj je do każdego projektu

Informacje o atrybutach

Atrybuty projektu

Aby usprawniać pracę i uzyskiwać najlepsze wyniki, zdecydowanie zaleca się, aby zespoły betonowe Tekla Structures były eksportowane i przetwarzane przy użyciu pliku Unitechnik o dobrej strukturze. Technika modelowania ma bezpośredni wpływ na wynik pliku UT.

Poniższe instrukcje stanowią wytyczne dotyczące obowiązkowych i najbardziej niezbędnych ustawień, które mają zostać określone w modelu Tekla Structures.

Plik UT zawiera dedykowany blok nagłówka z ogólnymi informacjami o projekcie, do którego należy zespół betonowy, który ma zostać wyprodukowany.

W oknie dialogowym pliku eksportu UT zawartość bloku nagłówka pliku UT może zostać określona przy użyciu ustawień projektu modelu Tekla Structures. Wszystkie istotne informacje należy określić na początku projektu w oknie Właściwości projektu.

Atrybuty zdefiniowane przez użytkownika (UDA)

Każdy element główny zespołu betonowego w Tekla Structures, który ma zostać wyeksportowany do pliku UT, wymaga zapisania dodatkowych informacji w modelu. W tym celu można skorzystać z atrybutów użytkownika (UDA). Atrybuty UDA są określone w pliku Tekla Structures objects.inp, który jest dostępny dla każdej konfiguracji, ale jego zawartość może być różna w poszczególnych rolach użytkownika Tekla Structures. W konfiguracji elementów prefabrykowanych ten plik znajduje się w folderze ..\ProgramData\Tekla Structures\<version>\environments\common.

W eksporcie pliku UT zakładka Unitechnik musi być dostępna dla elementów prefabrykowanych.

Nazywanie elementów

Plik UT zawiera informacje o geometrii zespołu betonowego, który ma zostać wytworzony, a także jego właściwości, takie jak nazwy i materiały.

Zaleca się stosowanie znaczącego nazewnictwa do wszystkich elementów zespołu betonowego (element główny, elementy osadzone, pręty), ponieważ poprawia to czytelności pliku UT podczas dokonywania przeglądu w podczas kontroli produkcji elementów prefabrykowanych. W większości systemów nazwa rysunku PDF powinna być zgodna z nazwą pliku eksportu Unitechnik.

Numeracja elementów

Zazwyczaj potrzebna jest niepowtarzalna numeracja. Numeracja ACN jest bardzo przydatna, aby upewnić się, że eksport oddziela każdy element do własnego pliku eksportu i rysunku PDF. Pozycje prętów można uwzględnić w obiektach prętów za pomocą logiki odpowiadającej produkcji.

Kodowanie elementów kolorem

Obiekty Tekla Structures, takie jak elementy i zbrojenia, można łatwo filtrować według klas.