Klasa

Umożliwia zdefiniowanie sposobu traktowania elementu w analizie.

Wybrana Klasa definiuje dostępne właściwości analizy. Na przykład blachy mają właściwości odmienne od słupów.

Filtr

(Właściwości sztywnej membrany)

Dostępne tylko, gdy w opcji Klasa wybrano Blacha wieloboczna — sztywna membrana lub Płyta — sztywna membrana.

Umożliwia zdefiniowanie filtra używanego podczas filtrowania obiektów dla sztywnej membrany.

Węzły należące do elementu zgodnego z filtrem zostaną połączone ze sztywną membraną. Można na przykład użyć filtra słupów, aby połączyć ze sztywnymi membranami tylko węzły słupów.

Tryb przekroju złożonego

Wskazuje rolę elementu w przekroju złożonym, składającego się z elementu głównego i jednego lub więcej elementów podrzędnych. W analizie elementy podrzędne są scalane w element główny.

Dostępne opcje:

• Automatycznie

• Nie jest elementem przekroju złożonego

  Powoduje odłączenie elementu od przekroju złożonego.

• Element główny przekroju złożonego

  Tej opcji należy zawsze używać w celu definiowania elementu głównego przekroju złożonego.

• Element podrzędny przekroju złożonego

• Element podrzędny belki o przekroju złożonym

  Umożliwia zdefiniowanie elementu jako części przekroju złożonego, gdy elementem głównym przekroju złożonego jest belka.

• Element podrzędny słupa o przekroju złożonym

  Umożliwia zdefiniowanie elementu jako części przekroju złożonego, gdy elementem głównym przekroju złożonego jest słup.

Grupa projektowa

Umożliwia zdefiniowanie, do której grupy projektowej należy element. Stosowana w optymalizacji.

Automatyczna aktualizacja

Umożliwia zdefiniowanie, czy część analityczna ma być aktualizowana zgodnie ze zmianami w modelu fizycznym.

Dostępne opcje:

• Tak — zmiany modelu fizycznego są brane pod uwagę

• Nie — zmiany modelu fizycznego są ignorowane

Początek lub Koniec

Umożliwia określenie predefiniowanej lub określonej przez użytkownika kombinacji warunków końcowych używanych dla początku lub końca elementu.

Opcje predefiniowane:

(Nie jest dostępny z Tekla Structural Designer)

(Nie jest dostępny z Tekla Structural Designer)

Opcje te ustawiają automatycznie warunki podparcia i stopnie swobody.

Predefiniowaną kombinację można dowolnie zmieniać. W takim przypadku Tekla Structures za pomocą tej opcji:

Warunek podparcia

Nie jest dostępny z Tekla Structural Designer.

Umożliwia zdefiniowanie warunku podparcia.

Dostępne opcje:

• Połączony

  

  Koniec elementu jest połączony z pośrednim węzłem analitycznym (inny element).

  Należy wskazać stopnie swobody dla węzła.

• Podparty

  

  Koniec elementu jest ostateczną podporą konstrukcji nadrzędnej (np. stopa słupa w ramie).

  Należy wskazać stopnie swobody dla podpory.

Obrót

Dostępne tylko, jeśli w opcji Warunek podparcia wybrano Podparty.

Umożliwia zdefiniowanie, czy podpora jest obrócona.

Dostępne opcje:

• Nieobrócony

• Obrócony

W przypadku wybrania Obrócony można zdefiniować obrót wokół lokalnej osi X bądź y lub ustalić obrót względem bieżącej płaszczyzny roboczej, klikając Ustaw obrót względem bieżącej płaszczyzny roboczej.

Ux

Uy

Uz

Można zdefiniować translacyjne stopnie swobody (przesuwu) w globalnych kierunkach X, Y i Z.

Dostępne opcje:

• Swobodne

• Utwierdzenie

• Sprężyna

W przypadku wybrania opcji Sprężyna należy wprowadzić translacyjną stałą sprężyny. Jednostki zależą od ustawień w menu Plik > Ustawienia > Opcje > Jednostki i dziesiętne.

Rx

Ry

Rz

Umożliwia zdefiniowanie rotacyjnych stopni swobody (obroty) w globalnych kierunkach X, Y i Z.

Dostępne opcje:

• Przegubowe

• Utwierdzenie

• Sprężyna

• Częściowe zwolnienie

W przypadku wybrania opcji Sprężyna należy wprowadzić rotacyjną stałą sprężyny. Jednostki zależą od ustawień w menu Plik > Ustawienia > Opcje > Jednostki i dziesiętne.

Opcja Częściowe zwolnienie umożliwia określenie stopnia połączenia pomiędzy utwierdzeniem a połączeniem przegubowym. Wprowadź wartość z przedziału od 0 (utwierdzony) do 1 (przegubowy).

Belka zespolona

Umożliwia zdefiniowanie, czy zespolenie to:

• Belka prosta

• Belka zespolona

• Automatyczna belka zespolona

Materiał

Umożliwia zdefiniowanie materiału płyty.

Grubość

Umożliwia zdefiniowanie grubości płyty.

Efektywna szerokość płyty

Umożliwia zdefiniowanie, czy efektywna szerokość płyty ma być obliczana automatycznie na podstawie wprowadzonych wartości.

Można zdefiniować różne wartości dla lewej i prawej strony belki.

Automatyczne wartości są obliczane względem długości przęsła.

Rozkład

Umożliwia zdefiniowanie kierunku, w którym elementy przenoszą obciążenia.

Dostępne opcje:

• Blacha o rozkładzie Jednokierunkowy przenosi obciążenia w kierunku osi głównej. Belki lub słupy równoległe do kierunku rozkładu nie są połączone z elementem i nie przenoszą wywieranych przez niego obciążeń.

• Element o rozkładzie Dwukierunkowy przenosi obciążenia wzdłuż osi głównej i podrzędnej. Belki lub słupy będą w obu kierunkach przenosić obciążenia wywierane przez element.

Kierunek osi głównej

Umożliwia zdefiniowanie kierunku osi głównej przy użyciu jednej z następujących metod:

• Wprowadź 1 w polu (x, y, lub z) równoległym do kierunku osi głównej.

• Aby zdefiniować składowe wektora kierunku, wprowadź wartości w wielu polach.

• Kliknij Równolegle do elementu, a następnie wybierz w modelu element równoległy do kierunku.

• Kliknij Prostopadle do elementu, a następnie wybierz w modelu element prostopadły do kierunku.

Aby sprawdzić kierunek głównego rozkładu wybranego elementu w widoku modelu, kliknij Pokaż kierunek na wybranych częściach. Tekla Structures wskazuje główny kierunek za pomocą czerwonej linii.

Generuj obciążenie własnym ciężarem

Modele analityczne uwzględniają ciężar elementu (np. pomostu) jako obciążenie, nawet jeśli element nie jest w inny sposób uwzględniony w modelach analitycznych.

Jeśli element jest uwzględniony w modelu analitycznym, uwzględniony jest również jego ciężar własny. Opcja Nie działa wyłącznie w przypadku klas analitycznych Ignoruj i Sztywna membrana.

Pola listy dla dodatkowych obciążeń

Umożliwiają wprowadzenie obciążenia ruchomego płyty lub dodatkowego ciężaru własnego (listwa, instalacje) przy użyciu trzech dodatkowych obciążeń z nazwą grupy obciążeń i wielkością. Kierunki tych obciążeń są zgodne z kierunkiem grupy obciążeń, do których należą.

Nazwy elementów

Ten filtr umożliwia zapewnienie przekazywania obciążenia powierzchniowego z płyty na właściwe części, np. belki podpierające płytę. Zwykle jako wartość filtra wprowadzana jest nazwa belki.

Użyj ciągłego rozkładu obciążenia konstrukcji

Umożliwia przypisanie większości obciążenia do środkowych podpór w konstrukcjach ciągłych.

Oś

Umożliwia zdefiniowanie położenia części analitycznej względem odpowiedniego elementu fizycznego.

Położenie osi analitycznej elementu definiuje miejsce jego zetknięcia się z innymi elementami oraz tworzenia przez Tekla Structures węzłów w modelach analitycznych.

Dostępne opcje:

W przypadku wybrania opcji Oś neutralna położenie elementu i odsunięcia końców są uwzględniane w Tekla Structures podczas tworzenia węzłów. W przypadku wybrania opcji Oś odniesienia węzły są tworzone w Tekla Structures jako punkty odniesienia części.

Zachowaj pozycję osi

Umożliwia zdefiniowanie, czy pozycja osi ma być zachowywana, czy zmieniana zgodnie ze zmianami w modelu fizycznym.

Dostępne opcje:

• Nie

  Oś ma swobodę ruchu podczas przyciągania położeń końca do pobliskich obiektów. Tej opcji należy używać w przypadku elementów drugorzędnych.

• Częściowo — zachowaj kierunek główny

  Oś ma częściową swobodę ruchu, ale element nie jest przemieszczany w głównym (dominującym) kierunku profilu elementu.

• Częściowo — zachowaj kierunek drugorzędny

  Oś ma częściową swobodę ruchu, ale element nie jest przemieszczany w podrzędnym kierunku profilu elementu.

• Tak

  Oś nie jest przemieszczana, ale położenia końca mogą się przemieszczać wzdłuż osi (powoduje to wydłużanie lub skracanie elementu).

• Tak — zachowuje także końcowe pozycje

  Położenia osi i końców elementu nie są zmieniane.

Połączenie

Umożliwia zdefiniowanie, czy element ma być przyciągany do innych elementów lub łączony z nimi za pomocą sztywnych łączy.

Dostępne opcje:

• Automatycznie

  Element jest przyciągany do innych elementów lub łączony z nimi za pomocą sztywnych łączy.

• Ręcznie

  Element nie jest przyciągany do innych elementów lub łączony z nimi za pomocą sztywnych łączy. Automatyczne połączenie z innymi elementami jest tworzone, tylko jeśli położenie elementu jest dokładnie zgodne z położeniem innego elementu.

Modyfikator osi X

Modyfikator osi Y

Modyfikator osi Z

Umożliwia zdefiniowanie, czy położenie elementu ma być powiązane ze współrzędnymi lokalnymi, linią siatki czy żadnym z tych elementów.

Dostępne opcje:

• Brak

  Położenie elementu nie jest powiązane.

• Stała współrzędna

  Położenie elementu jest powiązane ze współrzędną wprowadzoną w polu X, Y lub Z.

• Najbliższa siatka

  Element jest powiązany z najbliższą linią siatki (przyciąganie wynosi 1000 mm).

Odsunięcie

Umożliwia przesunięcie części analitycznej w globalnych kierunkach X, Y i Z.

Tryb odsunięcia podłużnego

Określa, czy mają być stosowane podłużne odsunięcia końca Dx elementu fizycznego z właściwości elementu fizycznego.

Dostępne opcje:

• Odsunięcia nie są uwzględniane

• Uwzględniane są tylko przedłużenia

• Odsunięcia są zawsze uwzględniane

Odsunięcie początku

Odsunięcie końca

Obliczenie odsunięć uwzględnianych dla mimośrodowości wzdłużnej na końcu elementu (skutkującej momentem zginającym).

Te odsunięcia nie wpływają na topologię modelu analitycznego. Wartość odsunięcia przechodzi do analizy wyłącznie jako atrybut elementu.

Zastąpienie nazwy profilu

Profil należy wybrać z katalogu profili. Jeśli taka opcja jest obsługiwana przez używaną aplikację analityczną, na początku i końcu elementów można używać różnych profili analitycznych.

Aby użyć różnych profili na końcach elementu, wprowadź dwa profile rozdzielone znakiem kreski pionowej, np.: HEA120|HEA140

Jeśli element jest profilem złożonym w modelu analitycznym, można wprowadzić nazwę profilu złożonego. Można wprowadzić dowolną nazwę, ale jeśli nazwa jest zgodna z istniejącą nazwą katalogu profili, właściwości fizyczne przekroju będą tożsame z właściwościami katalogu profili.

Tryb belki zakrzywionej

Umożliwia zdefiniowanie, czy belka ma być traktowana w analizie jako zakrzywiona, czy jako segmenty proste.

Dostępne opcje:

• Użyj domyślnych ustawień modelu

• Użyj zakrzywionego elementu

• Podziel na segmenty proste

W przypadku wybrania opcji Użyj domyślnych ustawień modelu Tekla Structures używa opcji wybranej na liście Belki zakrzywione w oknie dialogowym Właściwości modelu analitycznego.

Opcje zaawansowane XS_​AD_​CURVED_​BEAM_​SPLIT_​ACCURACY_​MM w menu Plik > Ustawienia > Opcje zaawansowane > Analiza i projektowanie umożliwiają zdefiniowanie dokładności segmentów prostych względem belki zakrzywionej.

Liczba węzłów podziału

Umożliwia utworzenie dodatkowych węzłów lub analizę belki jako segmentów prostych (np. w przypadku belki zakrzywionej).

Należy wprowadzić liczbę węzłów.

Odległość podziału

Aby zdefiniować dodatkowe węzły w elemencie, wprowadź odległości od punktu początkowego elementu do węzła.

Wprowadź odległości rozdzielone spacjami, np.:

1000 1500 3000

Numer początkowy pręta

Umożliwia zdefiniowanie numeru początkowego dla prętów analitycznych.

Numer początkowy elementu

Umożliwia zdefiniowanie numeru początkowego dla elementów analitycznych.

Typ elementu

Kształt elementów.

Obrót lokalnej płaszczyzny XY

Umożliwia zdefiniowanie obrotu lokalnej płaszczyzny XY.

Wielkość elementu

x i y: Przybliżone wymiary elementów w kierunku X i Y płyty w lokalnym układzie współrzędnych. W przypadku elementów trójkątnych — przybliżone wymiary obszaru granicznego wokół każdego elementu.

Otwory: Przybliżony rozmiar elementów wokół otworów.

Numer początkowy obszaru

Umożliwia zdefiniowanie numeru początkowego dla płyty.

Prosty obszar (ignoruj cięcia itp.)

Wybranie Tak powoduje utworzenie prostszego modelu analitycznego płyty, w którym cięcia i otwory nie są uwzględniane.

Najmniejsza uwzględniana wielkość otworu

Umożliwia ignorowanie małych otworów w płycie podczas analizy.

Należy wprowadzić rozmiar obszaru granicznego wokół otworu.

Podparty

Nie jest dostępny z Tekla Structural Designer.

Umożliwia zdefiniowanie podpór blachy wielobocznej, płyty betonowej lub panelu betonowego.

Można utworzyć podpory dla dolnej krawędzi panelu, dla wszystkich węzłów krawędzi płyty lub blachy bądź dla wszystkich węzłów belki. W przypadku paneli krawędź dolna może być nachylona.

Dostępne opcje:

• Nie

  podpory nie zostaną utworzone.

• Prosty (przesunięcia)

  utwierdzenie tylko w odniesieniu do przesuwu.

• Całkowicie

  utwierdzenie zarówno w odniesieniu do swobody przesuwu jak i obrotu.